توضیحات
– پودر دارچین چیه و چطور به دست میاد؟
دارچین نام یه درخته که پوست تنه درخت به صورت لایه لایه کنده میشه و به صورت خشک شده مورد استفاده قرار میگیره. از آسیاب کردن این پوست های خشک شده، پودر دارچین به دست میاد.
– پودر دارچین چه طبعی داره؟
طبع پودر دارچین هم مثل خیلی از ادویه جات دیگه گرم و خشکه و میتونه یه مصلح خوب برای بسیار از مواد غذایی با طبع سرد باشه.
– پودر دارچین چه خواصی داره؟
دارچین، سرشار از ویتامین سی و کا، کلسیم و آهنه.
برای تهوع، نفخ معده، اسهال و اختلالات گوارشی استفاده میشه.
با عفونت های قارچی و باکتریایی مقابله میکنه.
آرامبخشه، رگ ها رو باز میکنه و بر گردش خون موثره. همچنین بر کاهش فشارخون اثر میذاره.
باعث افطایش میل و قوای جنسی میشه
به عنوان نوعی تب بر خانگی کاربرد داره.
استفاده ی یه قاشق پودر دارچین به اندازه یه لیوان آب انار آنتی اکسیدان داره و چربی های بدن رو میشکنه.
دم کردن چای با چوب دارچین، خوردن سیب با پودر دارچین و … برای چربی زدایی از بدن بسیار موثره.
از فاسد شدن گوشت جلوگیری میکنه و علاوه بر همه اینها،
برای بهبود و رفع بیماریهایی مثل آلزایمر، دیابت، اچ آی وی و ام اس استفاده میشه.
– پودر دارچین رو چطور مصرف کنیم؟
میتونین از پودر دارچین در هنگام طبخ غذا و یا در هنگام میل کردن استفاده کنین. پودر دارچین در انواع چای و دمنوش، پلو و خورشت و همچنین انواع کیک و دسر مورد استفاده قرار میگیره. دارچین هر چی بیشتر بپزه و حرارت ببینه، بیشتر مزه تند و شیرین خودش رو بروزمیده. اما به خاطر داشته باشین که پودر دارچین باعث کدر شدن خورشت و چای میشه و بهتره برای این مصارف از چوب دارچین استفاده کنین.
نحوه تهیه ادویه دارچین:
درختچه دارچین درختی است کوچک، به ارتفاع ۵ تا ۷ متر که از تمام قسمتهای آن بویی مطبوع استشمام میشود. گلهای این ادویه در فاصله ماههای بهمن تا اوایل فروردین ظاهر میشود. برگ این درخت سبز سیر و دارای گلهایی به رنگ سفید است. دارچین بومی سری لانکا و جنوب هند است و پوست درختچه آن به عنوان ادویه بکار میرود. سابقه مصرف و شناسائی آن به مصر باستان و به حدود دو هزار سال قبل از میلاد بر میگردد. اما آنچه که در تاریخ به دارچین چینی مشهور شده در حقیقت نوعی از دارچین به نام Cinnamon Aromaticum یا Cassia است که بومی چین بوده و به صورت درخت ۲۰ الی ۳۰ متری است که از پوست درخت به عنوان دارچین استفاده میشود. ورود دارچین به اروپا از دو طریق بندر اسکندریه در مصر و نیز از طریق بازرگانان پرتغالی در قرن ۱۵ و ۱۶ میلادی بودهاست.
بعد از دو سال که از کاشت درخت گذشت آن را از نزدیک زمین قطع کرده و در سال آینده شاخه هائی را که از کناره تنه اصلی رشد کرده بریده و پوسته آن را خارج کرده و بلافاصله خشک میکنند و سپس در قطعات ریز بریده و فروخته میشود. در مورد نوع دارچین چینی از پوست بیرونی استفاده میشود.
دو نوع دارچین وجود دارد:
1 – دارچین کاسیا: که به آن دارچین معمولی میگویند و نوعی است که بیشتر مردم از آن استفاده می کنند.
2 – دارچین سیلان: که به آن دارچین واقعی میگویند و طعمی سبُک تر داشته و تلخی اش نیز کمتر است.
دارچین کاسیا، بیشتر در فروشگاه ها یافت میشود و نسبت به دارچین سیلان، بسیار ارزان تر است. مصرف دارچین کاسیا در مقادیر کم خطری ندارد اما مصرف زیاد آن میتواند مشکلاتی برای سلامتی ایجاد کند، زیرا حاوی مقادیر زیادی از ترکیبی به نام کومارین است. سایت پوپونیک دارچین کاسیا را ارائه می دهد.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.